Dziewczynka z sądeckiego getta jest cenionym lekarzem. Właściwie była, bo zmarła w październiku 2020 r. Pamięć o Niej jest ciągle żywa. Córka zamożnych Żydów została uratowana dzięki służącej. Przed nami kolejna zapomniana historia o ludzkim odruchu w czasie wojny i wielkiej wdzięczności.
Stosunkowo niewiele wiemy na temat losów starosądeckich Żydów w czasie wojny. Każda informacja jest na wagę złota. W ostatnich latach zgłosił się do nas Pan, który opowiedział historię, która uzupełnia dzieje starosądeckich wyznawców judaizmu. Dziś się nią z Wami dzielimy.
Przed wojną w okolicy ul. Dunajewskiego mieściło się kilka małych banków żydowskich. Gromadziły niewielki kapitał, bowiem podzieleni Żydzi nie chcieli ich konsolidować, woleli lokować pieniądze u zaufanych bankierów. W murach kamienicy przy Dunajewskiego 7 obracano całkiem sporym kapitałem.
17 września 1939 r. Polskę zaatakował ZSRR. Pod sowieckim panowaniem znaleźli się mieszkańcy Kresów, ale także Ci, którzy uciekli z Nowego Sącza na wschód.
Ks. Józef Bury wpisuje się w poczet kapłanów, którzy w czasie wojny wykazali się bohaterską postawą. Pomagając bliźniemu, nie patrzył On na poglądy i religię, dla niego liczył się drugi człowiek. Krótka posługa ks. Burego w Nowym Sączu, przyniosła błogosławione owoce.
Kamienica przy ul. Lwowskiej 22 przed wojną była zamieszkana głównie przez Żydów. Dom o numerze 125 (numer konskrypcyjny) należał do najokazalszych i najwyższych w mieście. Dwa piętra posiadały nieliczne budynki.
Sędzia, harcerz, społecznik. To tylko trzy słowa, które charakteryzują Stanisława Wąsowicza, którego życiorys pełen jest poświęcenia dla drugiego człowieka. Dla tej sprawy zapłacił najwyższa cenę, jaką było jego życie.
Mało kto w Sączu zna legendę o początkach tego budynku. Większość przedwojennych mieszkańców miasta kojarzyło kamienicę z rodziną Englädnderów. Ich dom był jednym z najokazalszych budynków w centrum miasta.
Przy ul. Jagiellońskiej 4 mieści się niepozorna kamieniczka, z którą jest nierozerwalnie związana historia kupieckiej rodziny Pennarów. Mało kto o niej dziś pamięta w Sączu. Tymczasem w okresie okupacji Pennarów spotkały wyjątkowo tragiczne wydarzenia.
Znana sądecka malarka zapisała chlubny epizod swojego życia w okresie II wojny światowej. Udzielając się w Radzie Głównej Opiekuńczej, stała się także jednym z filarów sądeckiej Żegoty.
